Powiedzmy sobie szczerze na wstępie - to, że Młody Człowiek wychodzi ze stajni szczęśliwy i cały w skowronkach nie oznacza, że świetnie mu poszło. Oznacza to, że dobrze się bawił i miło spędził czas w końskim gronie. Niekoniecznie jeździł poprawnie, ale się troszkę zmęczył (głównie przy siodłaniu konia), nałykał świeżego powietrza, nie zleciał a Instruktor/ka nie darła się na całe gardło "Gdzie jedziesz melepeto jedna!". Skoro ta prawda już do was dotarła drodzy rodzice, czas na refleksję. To po czym poznam, że moje dziecko robi postępy? Wróć! Czy moje dziecko w ogóle robi postępy?!? - oto jest pytanie.
Na palcach jednej ręki policzę instruktorów, którzy powiedzieli mi prawdę. O moim dziecku. To ta najgorsza prawda, jaka istnieje w świecie rodzica. Druga po niej w klasyfikacji ogólnej jest prawda, do której przyznaje się samo dziecko. Z perspektywy czasu uważam za bardzo cenne te nieliczne sytuacje, kiedy instruktorzy mówili co konkretnie Młodemu nie wychodzi. Oczywiście przodowniczką w szczerości jest Pani Asia - bez względu na to ilu przed nią i ilu po niej instruktorów miał Filip okazję poznać. I dlatego tak często pojawia się ona w naszych opowieściach. To ona wymagała od Filipa najwięcej i najbardziej. Zawsze była z nim szczera, traktowała fair, na pierwszym miejscu na równi z bezpieczeństwem stawiając rozwój Młodego. Do dziś kiedy mówię, że coś Młodemu wyszło, słyszę "Szkoła Pani Asi".
Zanim jednak nastała era Pani Asi, byłam zielona jak siano w kwestii techniki jazdy konnej. Przywilej niejeżdżącego rodzica. Podrygi na lonży to czas kiedy dziecko ma prawo do błędów, uczy się. Później, kiedy zaczyna robić karierę w zastępie - następuje bardzo ważny moment. Tylko jeździec ma bezpośredni kontakt z koniem.
JAZDA KONNA JEST SPORTEM NIEBEZPIECZNYM!
źródło pinterest: watchmentimes.com
